yaş oduna saplanıp kaldı baltam
şimdi ellerim
balta sapında yürüyen karıncalar sadece
bir atışlık öfkeymiş benimkisi
bir parladim ki bitti
meydanlarda soğuk heykeller çağırıyorlar şimdi beni
susuşlarına katılmam için
geceleri dolanan kedileri köpekleri seyretmem için
avare yalnızlıklarına çağırıyorlar beni
karanlık sokalar
yukarıda kapkara bir gece
yıldızlarını yitirmiş
aşağıda
yuvarlak bir taş dünya
zincirli ayaklarıma
tutsak kalmışım koca evrende bir başıma
artık zamanın bitmesini bekleyeceğim
sönünce güneş
kaybolacak gecelerim gündüzlerim
belki zaman da biter de
ben hala beklerim
09.04.2009
Ahmet Baris AyKayıt Tarihi : 9.4.2009 20:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Baris Ay](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/04/09/yas-oduna-saplanip-kaldi-baltam.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!