Yaş - LI Çocuk Şiiri - Nihal Küçükdönmez

Burcu ALP’e

Yaşlı bir çocuğum ben
büyüyemedim hayata karşı
zaman neyi değiştirir ki kardeş
yüreğimin gizinde bulursun ancak beni
elbet istersen…

Herkese açılmaz dehliz denizlerim
öyle bir coğrafya ki
sabır ister keşfi.
bazen çıkmaz bir labirentte bulursun kendini
dolanır dolanır aynı noktaya gelirsin
oysa geçtiğin yollarda
bembeyaz kırçiçekleri serilir ayaklarına
görebilirsen tabi…
bakmakla görmek arasındaki fark bu
bakmakta değil keramet
görebilmekte dehlizi.

Paramparça yüreğimdeki
küçücük umut ışığı
sımsıcak sarmalar hayatı sevice
dost ki boşa sarf edilecek sözcük değil
paylaşılmadan yaşamlar
çabalamadan, ırak çorak çöller aşılmaz
sınırsız okyanusa varılmaz
istersen, görürsen, yaşarsan
tarihi kalıntılarımdaki çorak coğrafyalarımın
ardındaki sınırsız maviliğe ulaşırsın…
Sonrası bize kalmış!

Asıl “biz” olabilmekte hayat
paylaşabilmekte solukları güvence
bir kadeh beyaz şarabın sunduğu keyifte
hüzünlü bir anı’nın bulduğu omuzda
varabilmektir keşf-i diyara…

Kurulan her tümce
yapıtaşlarımızın temelidir.
düşünülerek oluşturulmalı simetri
milimetrik ölçümlerle kurulu piramitlerin
kimyasını bilemem ama
edebi eserlere ilham kaynağı olmuş
bir muammadır hala
gizemli bir coğrafya
keşfedildikçe yeni keşiflere gebe…
yaşlı bir çocuğum ben
büyüyemedim hayata karşı
oysa iç denizlerim öyle kocaman ki
inebilirsen derinlerine
yağmurların ardındaki toprak kokusu
yayılır bedenine
küçücük bir papatya tohumu filizlenir
soluğunla yetiştirirsin
ve zamanla hayata karşı da büyümüş (?)
yaşı olmayan yüreğime ekersin…
Sonrası sana kalmış!

30.09.2005 / Cuma