Yaş Kırk Üç Şiiri - Adem Durmazer

Yaş kırk üç
Yolun neresindeyim Allah bilir
Yolun sonu gibi
Çocukluk dönemi olan başı da karanlık.
Ne tadı var, ne rengi, ne zevki, ne de görüntüsü
Sadece yeri geldikçe
Soğuk bir kış ayıydı
Kasım mı desem aralık mı
Bir bayram sonuydu galiba
Hatta bizim memili hasanın oğlu da
O gün gitmişti askere
Diyerek anlatılanlar, o kadar
Hatırlamıyorum. Dedim ya karanlık

Sadece okul yolun da,
Tabanı delik pabuç yamalıklı bir önlük
Ve bir torba dolusu defter kitapla,
Her gün beş kilometre yürüdüğümü hatırlıyorum

İlk kalem tutuşumu
Kalemle beraber kazmayı, küreği,
Ve patlayan avuçlarımın sızısını hatırlıyorum.

Anamın tek başına ekmek yapışını,
Tulukta ayran yayışını
Metrelerce uzaktan su taşıyıp çamaşır yıkayışını,
Kapkara bir sayacak, isli bir demlik,
Kömür üstün de çayın kaynayışını hatırlıyorum.
Yazın tozunu, kışın çamurunu,
Akan toprak damımızı hatırlıyorum.

Dedemin evindeki
Körsen ışıklı idareyi
Işığında ders çalıştığım gaz lambalarını hatırlıyorum.

Bir kilo şeker, bir paket çay,
Bir teneke yağ,
Birkaç litre mazot
Ve daha birçok şey için
Kuyruklar da sabahlayışımı hatırlıyorum

Çöpe döktüğümüz tonlarca sebze ve meyveyi.
El altı kara borsadan aldığımız
Zirai ilaç ve gübreyi
Ekmeğe muhtaç kaldığım günleri hatırlıyorum.

Sokağa çıkamadığım, okula gidemediğim günleri
Solcunun sağcıya bakışını
Kardeşin kardeşe kurşun sıkışını
Zenginin daha zengin fakirin daha fakir oluşunu
Dayısı olanlara açılan kapıları hatırlıyorum
İşini bilen memurları
Kötüye kullanılan mevki ve makamları
Hastane köşelerinde rehin kalanları hatırlıyorum.

İşlemeyen adaletin doğurduğu mafyaları,
Devleti deniz görüp sömüren hortumcuları hatırlıyorum.
Meydanlar da, bol kese den atılan vaatleri
Her köyü ilçe, her ilçeyi il yapanları
Boşuna atılan binlerce temelleri hatırlıyorum.
Ülke ülke dolaşıp el açıp diz çöken
Boynu bükük zavallıları hatırlıyorum.

Kurt kükredi, at şahlandı, oklar fırladı,
Arılar oğul verdi...
Bir dönem de güvercin kanat çırpsa da
Umutların hep başka bahara kalışını hatırlıyorum

Şimdi çocuklarım servisle gidiyor. İki adımlık okula
Beğendiklerini giyiyor
Canlarının çektiğini yiyorlar.
Yaşayamadıklarımı doya doya onlarda yaşıyorum.

Yaş kırk üç
Yolun neresindeyim Allah bilir
Karanlık bir o kadar da acı geçmişin izi
Ve karanlık geleceğin korkusu ile yaşıyorum
Binler kere şükrettiğim bu günü

Kim düzene çomak sokmaya çalışıyorsa
Kim birliğe nifak sokmaya çalışıyorsa
Geçmişi geri getirmeye
Huzuru sükuneti bitirmeye
Bizi bize düşürmeye çalışıyorsa Allah’ından bulsun
Ve onun yedi ceddine lanet olsun
Adem Durmazer