YAŞ KEMALE ERMİŞ GÖNÜL BİHABER
Aynaya bakınca şaşıp kalırım.
Yaş kemale ermiş, gönül bihaber.
Kim bilir ne zaman düşüp kalırım.
Ne yarın, ne dünün, ne aşk affeder.
Gahı hüzün, gahı sevinç; gam, tasa;
Onca çaba alınan yol ne kısa.
Tamam dersin ama dönersin başa.
Her durakta gözyaşı ve gam keder.
İnsan işte, öyle demiş yaratan.
Bir ormanda ağaç kadar sıradan.
Dünya bir bahçedir, insan bahçıvan.
Giden eker, gelen kesip keyfeder.
Mahmut Nazik 01 03 2015 Mersin
Mahmut NazikKayıt Tarihi : 4.3.2015 15:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mahmut Nazik](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/03/04/yas-kemale-ermis-gonul-bihaber.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)