Yas İçinde Gitmemeli İnsan Şiiri - Ozan Efe

ivedisiz konduğu yerde
güneşlenen yolu
düşürün sılaya şimdi
ıtırlı kokusundadır
gabardıcın koyuluğunda gölgesi
demindedir baharlı kokusu

yıkık viran olmuştur
durulmayan evlerimiz
bir toz bulutu olurdu geçen
sürünün ardında havalanan
varlığında olduğum zaman
terk eyledi köyümü

çiçek kokularında mı iğdeler
temmuzda burnunuzun ucuna
gelip gidiyor mu yine
yelinde arılar dittikçe özünü
savuruyor mu geçenlere doğru
düşlerinden uyanabilseydim

özleme çıkardı
gidilen her sokak
tutkusunda ağardı
kim bilir her şakak
bir düğüm daha çöz
özlemin uç ucundan

deli divanesinden uzak şimdi
döküntülerimi toplamam mı
bir ezgi kaynıyor kültü gerisinde
göğü mavi olmalı umudu hep var
sevdasında esridiğim yıllar
ne de çok çarçabuk ilindiniz

çipilli gözlerinde kaybolduğum çocuk
neredesin şimdi hangi koltuğa gömüldün
duyulmaz oldu sesin anılmaz adın
kaybolmamaktı muradın
çık gel çocuğum buradayım de
kırpıştır yine çipilli gözlerini ne çıkar

pas içinde yitmemeli
yas içinde gitmemeli insan

150511ankara