Hüzünlenme sakın ey doğum günüm,
Mum gibi eriyen yıllar utansın.
Koskoca mazimsin, yaşanan dünüm.
Seni yâd etmeyen diller utansın.
Bahar mevsiminde bağda dolaştık;
Yayla zamanında dağda dolaştık.
Serserice solda sağda dolaştık;
Şimdi tanımayan yollar utansın.
Çizgiler dolunca bu gün yüzüme,
Aşk derdi bigâne artık özüme.
Perdeler inince fersiz gözüme,
Akıp çağlamayan seller utansın.
Ne çare bahçemde açmıyor güller;
Ötmüyor gülşende şeyda bülbüller.
Mühürlenmiş sanki yaslı gönüller;
Buna sebep olan eller utansın.
Kadehler kırılmış yerde yatıyor;
Sevda dergâhında baykuş ötüyor.
Sönmüş yüreğimden duman tütüyor;
Rüzgârda savrulan küller utansın.
Kayıt Tarihi : 4.3.2010 06:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!