Hüzünlenme sakın ey doğum günüm,
Mum gibi eriyen yıllar utansın.
Koskoca mazimsin, yaşanan dünüm.
Seni yâd etmeyen diller utansın.
Bahar mevsiminde bağda dolaştık.
Yayla zamanında dağda dolaştık.
Serserice solda sağda dolaştık.
Şimdi tanımayan yollar utansın.
Çizgiler dolunca bu gün yüzüme,
Aşk derdi bigâne artık özüme.
Perdeler inince fersiz gözüme,
Akıp çağlamayan seller utansın.
Ne çare bahçemde açmıyor güller;
Ötmüyor gülşende şeyda bülbüller.
Mühürlenmiş sanki yaslı gönüller;
Buna sebep olan eller utansın.
Kadehler kırılmış yerde yatıyor;
Sevda dergâhında baykuş ötüyor.
Sönmüş yüreğimden duman tütüyor;
Rüzgârda savrulan küller utansın.
Kayıt Tarihi : 4.3.2009 14:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!