Yas Fıstığı Şiiri - Kırılmamış Pot

Küçük bir yer fıstığısın
Kabuğu soyulmamış
İçinde yavruların
Dünya'yla tanışmamış

İşte zamanı geldi
Gün ışığını tatmanın
Bize veda edip
Fedakarlık yapmanın

İster miydim nefes almayı
Bile bile kırılacağını
Doğanın kanunuydu belki
Sevenin kırılması gerekirdi

İşte şimdi başbaşayız
Aynı evi paylaştıklarımız
Sanki hiç tanışmamışız
Bu ilk karşılaşmamız

Oysa ne farklıymışız
Aynı toprağın farklı ruhlarıyız
Yaşanmamış bu hayatta
Artık ayrılmalıyız

Dostunuz sizin celladınız
İnsanoğlu, düşmanınız...
Ama benim urganım
Ruhumdaki halatlarım

Gözlerimi bir ağaca açtım yıllar önce
Ardından onu büyüttüm içimde
Kalbime gömdüğüm hayallerim
Kök saldı benliğimde

Ya yanıp kül olacaktı alnımdaki yazı
İnsanlığın kar beyazı ateşinde
Ya da aşacaktı göçmen kuşları
Ulaşacaktı sonsuz maviliğe

Kaplıyım artık kahverengilerle
Her yanım toprak, çamur
Elbet varacağım son merdivene
Sanarken, evim oldu çukur

Topraktaki nemim artık
Yağmurdaki solucan
Küçük bir yas fıstığıyım
Yalnızlıkla sınanan..