Bugün,
Biraz oturdum, Seyr-ü sefer eyledim,
Eski yaşlarımı gördüm parkda;
ya onbir ya da onikisindeydiler,
Benim yaşımdan çok farklı oldukları kesin!
Onlar mutlu
Onlar umutluydular...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta