Yas Evim Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Rüyasında ağlayanların uyandıklarında
gözçukurlarında buldukları yaş izisin yasnura...
zincirleri dövülüp duruyor yüreğimin
az biraz aşk, çoğunca ayrılıktır, başımda kül kuşlarım...
susardın, acılarım yanardı dudaklarımda,
dilim darda kalır boşa çırpınırdı ağzımda...
yüzünü kör eden neydi anlamazdım
solumda yanan çerağımı görmezdin,
oysa yüzünde susturmuştum çığlıklarımı bağıra,çağıra, usulca...
ellerinde kördü,parmaklarımız dökülmüştü avuçlarının kuyusuna...
ince bir sızı kalmıştı yangın dudaklarımdan
ellerin yüzünü kapaklamıştı,
yaban gülleri büyürdü yorgunluk gibi kırık anılar açan,
bir bir yitirilen parmaklarımızdan arta kalan ellerimizde...
biz ki ellerimizle vardık, hani nerde?
kırlangıç parmaklarıma dalsızdın baharında...
yada kırılmıştım aşklandığım aşılı gövdenden
gözlerin hep aç sorular sorgucuydu,saçlarımda gümüşler çoğaltan...
kim istemişti gözlerimizden eksilmemizi kim?
ki,önce gözlerden eksilir sevda...
yetmezdi yakınlığım ve uzaklıkta imdat arar bulurdum kendimi...
içimde ki sokaklar açılırdı ayaklarıma, firara kurulurdum bilmezdin...
sen sırtını döner uyurken,anadolu bozkırına giren bir lara trende bulurdum,
dağların yüreğine vurgunca sokulurdum...
dağ başı yelince uykuya girdiğimde sana geç kalıyordum, çocukluğuma da...
istanbul beni işgal etmişti,yağmalamıştı avuçlarımı...
talan etmişti yüreğimde ki pahalarımı...
neyim varsa dünüme dek ağlamıştım kuytularına
atma sebebi bırakmamıştı nabzımda...
sesine tutunuyordum,yüzünü çeksen düşüp dağılacaktım...
ve bir ömür susacak, eşkıya dağca kaskatı oturacaktım,
eşkıya bile olamadım dağlarına...
burnunu buluta verdin gözünü güneşten indirmedin,
oysa ben ayak ucunda dibindeydim...
ve kavganın hep yaralı çocuğuydum
yenilgi adresini bende unutmuştu
bütün bıçaklar kınını ömrüme soyunmuştu
yolu yoktu ayrılık mutlaka gelir beni bulurdu...
siftahını açmasa da orucunu bende bozardı,bilmezdin...
hiçbir iklim sırf bu yüzden gülünü yüreğimle beslemezdi...
çölde kalmaktım,asla yeşillenmezdim...
sen son vahamdın serabım kaldın...
yeşil umudumdan yangın başladın
türkümü de yarım yaktın bıraktın
gözlerim,gözyaşı kaynağım kaldı
yüreğim yas evim
yüreğim ağustos ağusu...
yasnura!