Yaş Elli İki Şiiri - Maruf Özülkü

Dün gibiydi çocukluk şimdi yaş elli iki
Vakıa değilmişim hiçbir şeyin maliki

Ömre yazmak istedim birkaç beyti şiiri
Bakiyemde en fazla ağlebin üçte biri

Farkına varamadan devirdim yarım asrı
Tutup çeviremedim ten mülküne can hasrı

Her şey sonbahar olmuş, benle çürüyor gibi
Kazınınca görünür eski boyanın dibi

Bir de baktım geriye çürütmüşüm onca yıl
Keşke dedim olsaydı gençken şimdiki akıl

İrade takat bekler, el ayak ağır ağır
Düşün sabaha kadar göz bağlı, kulak sağır

Doktora gidegele daha çok oldum hasta
Şifayı bulmak için söylendim eşe dosta

Nimet iştahla nimet, kimisi var yiyemez
Diyabet başgösterdi çoğalınca bal pekmez

Her marazın ardından uzar yasak listesi
Talim et tuzsuz-yağsız, üç öğün patatesi

Bir el beni itiyor göstererek saati
Berzaha bırak diyor, keyfi istirahati

Arifi merak eder perdenin arkası ne
Sonun sonunda herkes varır mı hevesine