Yaş Elli Dedi Şiiri - Haydar Demoğlu

Yaş elli dedi, geçtik yolun yarısını,
Yılların yorgunluğu, çizik çizik etmiş bedenin canısını,
Vücud-u fizikte; yorgunluk gösteriyor kendini.
Hele birde yok mu; karındaşın, eşin, dostun acı sözleri
Tırpan gibi; santim, santim, keser, biçer kısaltır ömür denen süreyi.

Bilmem ki; niye kusurunu görmez insanlar,
İğneyi kendine batırmaz, amma velakin,
Çuvaldızı sana batırır hiç de acımaz, vicdanı sızlamaz.
Kendisine bir türlü kusuru yakıştırmaz, kondurmaz,
Eleştirir seni; eşin dostun, karındaşın,
Kendileri; Dört dörtlükmüş, Hint kumaşı gibi bulunmaz.

Kul, köle de olsan, dostuna, karındaşına,
Doğuştan şansızsan, sevgide emeğin boşuna,
Gül sunarsın çevrene, eşine, dostuna, hep taş yersin bağrına,
Hastalığında gelir otururlar başucuna, sahte gözyaşları ile
Riyakârca; Seni kırmamış ve hiçbir şey olmamışçasına,

Geldim geleli şu yalan dünyaya,
Gülmedi, şansım, bahtım, talihim, vahlar bana,
Eş, dost, hele ki karındaşlardan yana,
Sevgi, saygı, muhabbet sundum, amma…
Taş atıp, acı söz, gıybet ürettiler arkamda,
Eh! ! ! Elli yaşımdan sonrada, nankörlük, vefasızlık ağır geliyor, be ya!
Ağır geliyor, ruhuma, duygularıma, bedenime,
Taşıyamayacağım bir yük kadar ağır, inan bana…

Eş, dost, karındaştan; Öncede göçsem,
Bu dünyadan, sonrada göçüp gitsem fark etmez,
Hakkımı mı helal etmiyorum, nankör vefasız olan canlara,
Gelmesinler isterim, cenazemi kaldırmaya,
Çünkü inanmıyorum; haklarını helal etmelerine,
İnanmıyorum,, riyakârca akıtacakları sahte yaşlarına,
Çünkü yaşarsam; ben gitmeyecek ve hakkımı da helal etmeyeceğim,
O Riyakâr ve o ikiyüzlü insanlara…