Yaş Altmışbir Şiiri - Hüdaverdi Öz

YAŞ ALTMIŞBİR

Bir misafirsin, dünya'da misafir,
Koca ömrün, dürülünce anlarsın.
Her yüze gülene, sakın aldanma
Dostlar yaban, görününce anlarsın.

Artık sevilmez, doğru olan sözün
Görülmek istenmez, buruşur yüzün
Kapıya bakar durur, mahzun gözün
Yalnızlığa bürününce anlarsın.

Genç iken düşünmezdin bu günleri
Senden evvel, birer birer gidenleri
Kınardın...yaşlılık zor diyenleri
Ayakların sürününce anlarsın.

Tükenmez sanma takvimden yapraklar
Karnını açmış, bekliyor topraklar
Ölmem sanır, benim gibi ahmaklar
Mezaristan görününce anlarsın.

Bir ah çeker, dersin ki zalım felek
Yükledin sırtıma, çekilmez şelek
Kimse gelmez, nerde dostlar diyerek
Garip gönlün, üzülünce anlarsın.

Sözün ağır olur, kulağın sağır
Duyan olmaz, bağır yavrum bağır
Verirler altına, bir eski hasır
Hallarına gülününce anlarsın.

Söyle nerde? Onca bey ile paşa
Getirir felek, sırtımızı tuşa
Elin titrer, giderken bardak çaya
Üzerine dökülünce anlarsın.

Ağrılar çöker, sızıların artar
Evlatlar önünde, malını satar
Her hareketin, gelin kıza batar
Damarların sökülünce anlarsın.

Ne arzun kalır, nede bir isteğin
Buruşur yakan, kirlenir gömleğin
Unutulur, gelmez öğün yemeğin
Gözden yaşlar, süzülünce anlarsın.

Hüdai Öz'üm geçip gitti yıllar
Yazın yağmış gibi başına karlar
İşte bitti, bitmez dediğin yollar
Ciğerlerin bölününce anlarsın.