yılları arşınladık bu çocukça bir şeydi
böyleydi güç yetiremediğimiz denge
küçücük omuzlarımıza yorgunluk bindi
ve boyandı her şey çürük bir renge
büyüdük yetişecek ne kaldıysa dünyada
nereye varsak tutulan yas bizi imliyor
kimin için hayat taşıyorsak dudaklarda
sonunda ağıtla yer değiştiriyor
gideceğimiz yerde beklendiğimiz kuruntusu
kendi hikâyemizi unutturuyor bize
oysa çağın ilacı diğerkâmlık duygusu
ne yazık ki nedamet akıyor ahdimize
yaş aldık hayattan taylarla yarışarak
bilemedik masumiyet işgâle hazır alan
dünya fazlasıyla ağrılı ve çorak
sebebi büyüdükçe çocuk kalmayan insan
Kayıt Tarihi : 19.11.2020 11:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
