Yas Şiiri - Muzaffer Katar

YAS

(Muzaffer Katar-2008 Bolu)

Boşa harcanan yıllara dostlarım yazık,
Devlet güçlü imiş ama yürekler ezik,
Kim cesaret eder ki hakkı birlemeye
Putperest ceberrut her hakka koşar şerik.

Atanın bıraktığı bu mu, kutlu miras,
Toprak kuru, su ağlar, insanlar içinde ye’s,
Kalmamış sevgi saygı, salat hak getire,
İşlediğin günah, gök bile tutuyor yas.

Hem ‘Adalet mülkün temelidir.’ dediler
“Mevzuat” böyleymiş insanları yediler
Utanmak ne demek, Allah’tan hiç korkmadan
Yurda fitne sokup toprağa kan ektiler.

Neden kurmuyor devlet bir hayırlı sistem,
Vatan milletimiz için en büyük özlem,
Fakir kendi haline terkedilmiş, garip,
Zenginin acıma hissi mi benim hissem?

Çok partili sistemmiş: En büyük ihanet,
İnsanlar bölünmüş üzre durur adavet,
İşletmeyip de aklı reddedersen hakkı,
Zillettir düşeceğin hiç bekleme rahmet.

Kimisi sert haykırır: ‘bayrak, vatan, millet’,
İçine düştüğün siyaset denen illet,
Zorla dayatır kendi kutsallarını da
Almaz hiç kitaptan ne ibret, ne de hikmet.

Olmaz! Yüce Ata’ya iftira atılmaz,
Atarlar da neden yüzleri hiç kızarmaz,
Allah, kitap indinde ümmidirler amma,
Salat hiç bilmezler, öyle kılarlar namaz.

Toplumculuk büyük erdem şüphe yok elbet,
Özgürlük, emek, ekmeğimiz için nöbet,
Olası mı öyleyse bu kopukluk halktan
Arslan gibi savaşıp da etsen şehadet.

İnandık hep, ve güvendik: ‘kutsal devletim’,
Korudu mu ekmeğim, hayatım, şerefim,
Düşmana teslim olmuş, zillet içinde,
Biçare inlerim, ‘Ah halkım, ah milletim’.

Sokmuşlar milletin içine büyük nifak,
Hani nerede Cebrail, nerede afak,
Mehdi Resul bile gelse risaletiyle
Firavnlar sünnetidir inanmaz o Dahhak!

Kardeşini sev, olma düşman ve tevbe et,
Değil vatan, kainat tüm üzredir vahdet.
Geliyor meçhul asker: salah ve hem zafer,
Onunla son bulur her gam ve her kasavet.

Tevhid için verdik canlarımızı, helal,
Sanadır iman, sensin nur, ey nazlı hilal,
Süleyman’dan, fakir, sana kristal saray,
Güneyin sultanı, ram olur sana Şimal.

İmamlar, kırklar ve yediler: kutlu misak,
Açılın ey gökler, halkıma yoktur yasak,
Düğün günümüzdür, Sultan’a gideceğiz,
Yetmez ki Süreyya, ne de Hanuka taksak.

Huzura geldik olmaya nurunla tenvir,
Canlar verdik ederiz şehadet Allah bir,
Sen ki Rahman’sın bağışlayan ve hem Rahiym,
Allah arslanı Türk’ün yıldızıdır: tekbir!

Son