Yas Şiiri - Hakan Alparslan

Ölüm acısı bile kırk günde dinermiş,
Bu saydığım kaçıncı kırk gün halbuki.
Tüm umutlar geceleri uykularında seni hıçkırıyor.
Ne denli yamaçlara saklandın bir bilsem,
Bir bilsem, nerdesin?
Bu esen rüzgar söyle yoksa sen misin?

Farklı, farklı girdaplara serilmiyorum.
Sadece bir acım var,
Ve sadece bir hayalin.
Her sabah, uykularımla hayatı takas edebilme ihtimaliyle uyanıyorum.
Sesim seni andırıyor,
Gözlerim siluetinle karmaşık.
Keşke olabilseydi...
Söyle beni böyle yapan yoksa sen misin?

Kimi zaman seni unutabilmek geliyor aklıma,
Ütopyalarda boğuluyorum sanki.
Taş plaklarda seni yaşamak olmasa,
Bir de her saniye seni solumak.
Belki tohumlarım meyvesini dibine düşürebilirdi.
Söyle yanı başımda olmayan yoksa sen misin?

Sen misin?
Ayak seslerin giderek yaklaşıyor.
Yine usulca iliştiriyorsun anahtarları.
Ansızın yayılan ışık, kamaşan gözlerimi iyice görmez yapıyor.
Ne olursun konuş, bir şey söyle.
Sesin gözümde tütüyor.
Ve karanlık...
Bu kadar acı mı?
Söyle yine gelemeyen yoksa sen misin?

10.03.2004