Yaş 46 Şiiri - Hakan Kılıç

Bir sokak serserisiydim, tatlı sert bakışlı Hızlı ve sel gibi, geceden sabaha akışlar. Bir serseri misali sokaklarda. Kaldırımlar döşek...Zaman ile yarış, gençlik öpücüğü yıllardan kalan yanaklarda.Bir serseriydim tatlı sert bu sokaklarda.Ben bir deli fişek Ankara misket ritimli kalbim,eller havada eğlence her daim,kapanana dek ışıklar hayat sahnesinde benim rolüm ve sanki herkes alkışlar.Sokak serserisi ,bu sokağın bir serserisi ben için vakit kaybı uyku yatışlar.Daha mi heyecanlıydım,Daha bir enerjik o zamanlar tabii yaş kırk altı.Azaldim, azalttım etrafı kuru gürültü boş teneke misali bazıları çevre rahatsızlığı Olgunlaşır gibiyim dingin sanki istercesine kafa rahatlığı, çürüyüp düşene dek toprağa yaşamın dalından ,Aman anlamazlarsa uğraşamam
anlar ihtiyarlar benim bu halıımdan Yaş aldım yaşlanıyoruz yaş 46.Simdilerdeyse yavaşladım Ruhum haşlanmış kıvam rafadan gönülde birinci derece yanıklar iz, hatıralar ve geride ne kaldı yılların yorduğu her sesi kaldırmayan bir kafadan , düştü enerjisi oldu yaş 46.Gecer içim ,yorgun gözleri zoraki kapatır Düşler eskiyi sayıklar.İhtiyarlik geldi cattı lokalinde dir tekaüt ;ayakta uyuyan ayıklar!Artık kalmadı o enerjisi yok değil artık yaş kırk altı. Merdivenler nefes nefese taşınasi zor dizleri yoruyor .artık yordu bu hayat bizleri e ne de dersen de ihtiyarladık da olacak o kadar yaş 46...