Yaş 21 Şiiri - Özgür Havuz

Yaş 21,
22'ye ramak kala...

Bir hatıra defterinden değildi sözlerim,
Hayatın sillesi omuzlarımda yük iken,
Vakit daralmalara bıraktı kendini,
22'ye ramak kala bitti hayallerim...

Uzunca özlemler bırakıp da gözlerimin kenarına,
Yollarına düştüm kaderin,
Bir çocuk ürkekliğiyle sığındım gecenin koynuna,
Açlığım,
Uzunca sevmelere idi...

Anne koynunda tanıdım sancıları,
Bir baba hasretinde kucakladım günleri,
Takvimlerden gün sayarken,
Bir gecenin sabahına bıraktım gözyaşlarımı,
Açlığım,
Uzunca gülmelere idi...

Hayat dediğim üç günlük rüyada,
Hayallerin gerçekleşmesi bir mucizeyken,
Mutsuzluk nöbetlerde kaldı başucumda,
Umut bir ekmek kırıntısı oldu ceplerimde,
Açlığım,
Uzunca düşlere idi...

Dudaklarımda bir kelime olmazken aşk,
İki kelimeyi toplayıp da sevmeyi öğrenemedim,
Pencerelerden izlerken yağmurları
Bir çocuk olmayı özledim,
Açlığım,
Bir şefkate idi...