Yas Şiiri - İdris Yılmaz

Kaç gece küllenir yüreğinde
Kaç sabah tutuşur Gözlerinde
Ve sen kaç gündüz dökersin yapraklarını
Ayrılık yas tutmak için değildir
Öğreneceksin yeniden dirildiğinde
Acısız doğum sancısı çekiyor yürekler
Taş ile öğütülür tohum
Taş ile yükselir bina
Taş ile döşenir vuslatın yolları
Eze eze sabırı
Göğerir hayaller bahara
Sevenler kavuşur yeni bir sevgiye.
Olmayacak bir şey yok diye kandırma kendini
Sonradan her olan yalandır
Yel esmiş toz toprak olmuştur
Zamanın eline düşen
Doğmuş yaşamış ve ölmüştür aşk
Tek kıymeti gömüldüğü kalptir artık
Acı yas tutmadan yaşanır
Yası tutulan geride kalan aşktır
Hayat karıştırıyor her şeyi birbirine
Alaca bir renk elde edene kadar
Ve insanlar alışıyorlar acılarına yutkunarak.