Bu şehrin dağlarına yine hüzün çökmüş
Birden ayaza bürünvermiş şehrin sokakları
Yasa tutulmuş kavgası edilen her haykırış
Dile gelmiş yıllanmış sözler biran önce çıkabilmek için
Rüzgar gezintiye çıkmış bomboş caddelerde
Yarım kalmış söylenmesi gereken türküler
Evlerden ağıtlar yankılanmaya başlamış
Kayboluvermiş gözlerden mutluluk
Bu kentte ışıklar sönmüş sabaha doğru
Çocukların kalbi kırılmış yaşlar akmış gözlerinden
Umutlar kırılmış kalplerde yangın başlamış
Hayaller uzaklara atılmış ellerin yetişemeyeceği yere
Bir suskunluk çökmüş çok dalgalı denizlere
Yaşanması gereken her şey solmuş birden
Her yer birden kuraklaşmış çöle dönüşmüş
Yalnızlığa mahkûm bırakılmış hayatlar
Anlamam gerekiyormuş sadece hayatı
Yapayalnız o çölün ortasında bulmuştum o yıldızı
Umut kattı gönlüme azat etti hayallerimi
Ve ben güldüm bu kentte gülücükler yankılandı
Gökyüzünden yağmur boşalıverdi aldı götürdü kuraklığı
Birden sevinç kapladı kalpleri, süpürdü karamsarlığı
Beklenilene ulaştı kalpler, azat edildi kuşlar
27.06.2001-Denizli
Fureya ÇobanKayıt Tarihi : 26.12.2005 16:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kadir Tozlu
TÜM YORUMLAR (25)