Yaş Şiiri - Özkan Özdoğan

Gecelere sabah olmak varken
yarım kalan bir akşamın
son kadehi olmak;
bitmeyen bir şarkının
orta notası olmak,
gidilmemiş uzakların
kayıp rotası olmak ister bazen insan.
Suçu bırakır
geç kalan güneşe,
kırık bir piyano tuşuna,
zamanın ertelenmiş nefeslerine..
Yarım kalır böyle insan;
yarısı çalınan şarkılara,
uzak sanılan yakınlıklara,
kaybedilmiş zamanlara hasret
bakakalır boş duvarlara,
yaş alır, kendiyle yaşlanır.