Yâr Şiiri - Hacı Göktekin

YÂR
(Şairler atışması)

Şair der ki:
Hiç birşey isteme ne olur benden
Zaten cebim delik, tek liram da yok yâr...
Gönül kapısı açık bekleme gir hemen
Sevgim sana da yeter, bana da yâr...

Yâr söyler:
Kraliçen olurum otururum tahtıma,
İnci mercan, mücevher al yeter bana.
Daha ne desin ki bu hatun sana?
Ben seni zengin diye sevmiştim yâr.

Şair cevap verir:
Kral değilim zaten, senden hizmet istemem.
"Tamam" der, sesin çıkmaz ise daha çok severim.
Sakın ha! Bilezik, yüzük isteme yoksa küserim.
Herşey para değil ya, ben seni beleş sevdim yâr...

Yâr sinirlenir:
Almaz mısın bana kürkler, altınlar, setler
Elektrikli araba şart, villamız olursa eğer
Beleş sevmiş miş ha! Ay yok daha neler.
Ben seni ne hayallerle sevmiştim yâr.

Şair sitem eder:
Sevemiyorum hiç öyle pahalı hediyeler
Bir kere desen ölür müsün? "Senden bir buse yeter"
Sevmek cüzdan değil ya, canım gönülden geçer
Ben seni gönülden seviyorum, sende sev yâr...

Yâr da söyler ki:
Olsun istiyorum evimizde aşçı, hizmetli
Ben yatayım, sen dışarıdan söyle yemeğini
Merak etme söylerim, ütülerler gömleğini
Ben seni ne hayallerle sevmiştim yâr.

Şair gelir:
Çalışmayı bende sevmiyorum, yatmak hoş
Ama ağlatma garibi gir koluna, dünya boş
Dünyada sevişmek varken, hiç olmasın savaş
Bu zengin alemde ben seni fakir sevdim yâr...

Yâr cevap verir:
Paran yoksa söyle, söyle seni neyleyim?
İsteklerimi karşılamayacaksan bileyim
Karın tokluğuna bir yaşamı nasıl severim?
Ben seni beleş sevemem, bana müsade yâr.

Şair sonu ekler:
Fakirim diye terk etme beni, insanım insan.
Gönlüm zengin, cebimde olmasa da param.
Desene: "Zengin olacağina önce olsun adam"
Ben seni sevmek beleş diye sevdim yâr...