Yarpaq ve men Şiiri - Sevinc Arzulu

Bir zaman yaşıldı cavanlığım tək,
Indi mənim kimi saralan yarpaq.
Çətin məhv olaraq biz gözdən itək,
Torpağın üstündə qaralan yarpaq.

Mən uşaq olanda tumurcuq idi,
Gənclik çağlarımda bir yarpaq oldu.
Onun da mənim tək həyatı bitdi,
Sonda nəsibimiz bu torpaq oldu.

Torpaq görüşdürdü bizi son anda,
Anatək bəslədi öz qucağında.
Taleyin hökmüdür:insan solanda,
Torpaq yer göstərir bir bucağında.

Sən tumurcuq olsan qönçə olacam.
Yaşıl yarpaq olsan,al gülə dönnəm.
Sən bir gün saralsan mən də solacam,
Axan ulduz kimi əbədi sönnəm.

Yenə dönəcəyik ana torpağa,
Belə dövr edəcək ömrümüz bizim.
Mən gülə,sən isə yaşıl yarpağa,
Dünyada qalacaq izimiz bizim.