Yarkın Gülaçtı Şiirleri - Şair Yarkın Gü ...

Bir mahzunluk çöktü geceme ansızın
Ansızın kalem elimde bitiverdi
Bitiverdi de ben başlamayadım
Başlayamadım bahar meyvelerimi toplamaya
Toplamaya doyamam
Doyamam hayata bağlı kalırım

Ufka doğru seyreyle ey deli gönül
Limonata içen kadın, varoluşunca sana yaklaşıyor ve
Bi' varoluyor
Bi' ölüyor
Bi' gönül denen yeri belirsiz, ufku belirsiz içim gıcıklanıyor
Muğlak dolu vapurlar kalkıyor

Bunca beyazdan kirlerin içinde
Sen kaldın tenimde, karanlığım
Ve nice yitirdiğim düşlerde
Hep sen olmalıydın

Titreksin

Uzak yamaçların ardından sana
Bir yanı telli duvaklı, öteki kan revan
Emeklerin hasadını, taze çiçeklerden
Bir hürriyet getirdim

Dünyanın kahpeliğine, inatçı yiğitlere

Yaşamak kimine
Zor bir halettir
Ve ölmek ise kimine
Kolay meseledir

Şimdi bana sorsalar

Kiminin gölgesi ısıtır kimini
Başkasının güneşi soğutur içini
Alçak hayatın dengesi, belki cilvesi
Sırlar perdesinin arkasındaki gerçeklik

İnsanlar vardır şimdi, bir türlü

Bir Beşiktaş vapuru neleri taşır
Taşır taşır da gönlüm sana yanaşır
Kalbinin her pıhtısı canımla alaşır
Ellerim ancak ellerine yanaşır

Mutlu anlarım, gökyüzü kadar ucu olmayan

İçimde boylu boyunca uzanmış
Kimisi ötede kimisi beride
Lanetin elçileri
Uzaktan el sallayan siyah adamlar var

Gitmek bilmez yankılarıyla

İnce kar taneleri, sarı telli sazlıklar
Bu bir çağrıdır doğadan insana
Kalk, uyan, devir değişti
Düşünmeden yaşandı, çokça vurdumduymaz
Ve insan akıllanmadıkça
Daha nice yaş akacak gözlerden

Boşuna sarfettiğin
Her sözün ve kelamın
Ne bir yol ileriye
Ne bir bucak beriye
Umma götürmez seni