Karalamalar 8 - Yarış Şiiri - Recep Akıl

Hayat bir şekilde sürüyor ve insan onun karşısında belirleyici olma çabasıyla çok önceden tayin edilmiş olunan kesin bir sona doğru yürüyüp gidiyor.

Sanki bir yarışın içindeymiş gibi davranıyor ve dümeni kırık bir kayık gibi yalpalayıp duruyor. Bu yüzden rolünü nasıl oynayacağını bilemiyor.

İnsan hayatla bir yarış içinde olabilir mi? Olamaz tabi ama ne yazık ki bunu kabul etmekte zorlanıyor. Çünkü kazanma hırsı ve sahip olma tutkusu buna engel oluyor.

İşte tam da bu yüzden tutku ve hırsı kazanamayacağını bile bile onu hayatla bir yarışın içine sürüklüyor. Hâlbuki insanın yarışabileceği bir rakip değildir hayat. Üzerinde yürüyeceği bir yoldur sadece.

İnsanın bu dünyada süreceği ömür süresi içinde başkalarına muhtaç olmayacağı şekilde varlığını sürdürebilmesi için çabalaması çok doğaldır. Doğal olmayan kişinin kendisini bir yarışın içindeymiş gibi hissetmesidir.

Harcanan çaba bir yarış gibi görülürse eğer, kişi kendisine bir rakip seçmiş demektir. Rakip varsa rekabet de vardır. Rekabetin olduğu yerde haksızlık vardır, çifte standart vardır, ihanet vardır, her türlü ayak oyunu ve kurnazlık da.

Hâlbuki hayat insanın rakibi değildir. Onu rakip olarak görmek kişinin kendisine yaptığı ağır bir zulümdür ve bile bile bu kötülüğü niçin yapıyor?

Cevap basit: Nefsi… Evet, nefsi bu zulmü görmesine engel oluyor, hırs, tutku ve kıskançlığı öne çıkartarak insanı tahrik ediyor.

Öte yandan insanın hırs ve tutkuları varsa aklı, mantığı, muhakeme yeteneği de var. Nefsine bunlarla niçin muhalefet etmiyor?

Bu sorunun cevabı her bireyin kendisindedir. Cenab-ı Rabbül Âlemin Azze ve Celle insana akıl vermiş, cüz-i irade vermiş, Kitap (Kur’an) göndermiş, kılavuz (Efendimiz Aleyhisselâtû Vesselâm) göndermiş. Daha ne yapılsın istiyor? 28.04.98