Yarınsız Çocuk Şiiri - Mehmet Altunten

Yarın sız bir çocuk mahsum
Temennileri var hayattan
İklimsiz bir yurt gibi
Yağmurlara hasret

Kum fırtınası yüreği var
Çöl sıcaklıgı samimi
Rüzgarlarda savrulan umutları
Dağ gibi sabrı

Titrek bir ses tonuyla şarkı söyler
Bazen de şiir okur gizli gizli
Kumlara yazar dertlerini
Gökyüzüne okutur

Bazen dalar sonsuzluklara
Kimbilir belki aradıkları vardır
Yaşlar dükülür gözlerinden
Okunan siir misali satır satır

Öfkelenir bazen ıssız gecelerde
Yıldızlarla konusur
Sonrada cekilir kabuguna
Öfkeleriyle boğuşur

Bakakalırdım bazen gözlerine
Hayatı okur gibiydim
O yarınsız çocuk
Bende onu yazan şairdim.....