Bir dünü vardı
Doyasıya yaşamadığı.
Acılarla yaşamıştı bunca zaman,
Acılar öğretmişti ona,
Acımasız olmayı.
Zaman zaman,
Bastı nârayı yarınsız adam.
fezayı bağlayarak yorgun kanatlarına
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
Devamını Oku
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı