Yarınlarla Başlayan Aşk

Yangın yanardı
kabusum olurdu zaman
ve meydan okurdu gözlerin denizin mavisine
kimseler bilmezdi oysa fakirliğini yüreğimin
derken sebebim olurdu bir alev
tükencesi bitmez sırlarda alemler vardı
ben içinden hayalini seçerdim
biterdi orkestralar sonra
uzaklarda bir ses duyulurdu
kimseler duymazdı çığlığını nefesinin
oysa dilimin ucunda adın vardı
adında adamı deli eden gözlerin...

apansız yanardı bir yangın
bilmezdi neden doğduğunu insan
aslında hayatında saklıydı yalnızlığı
ve sonsuzluğu bulurdu öldüğünde
ömrüne beterdi bu sancı
söylemezdi sırrını kimselere...

kalemi kırılmış vakitler kalırdı geriye
hüzün karasında yüreğim
her defasında adaletini sorardı aşkın
ve bitmezdi yalnızlığın feryadı
yaşanmamış hatıraların acısı üstünde
hâlini hatrını sorardı eski günlerin
şimdi gözlerin defterimde bir şiir
hesabına yazardı ayrılığın suçunu
hüküm edilmiş hasretlere gebe
hep yarınlarla başlayacaktır aşk
bugünleri geçirirken ellerinde...