Yaralalanmış hayallerimin sokağında çıkan bir yangındı aşkın.
Karanlığın anlatılmadığı masallardaki ormanların gölgesinde değil ki bu yürek.
Bu yürek unutmadı çıktığı yokuşları.
Ya bugönül beklemedi mi aşkın adaletini? .
Çığlık attıran yollara sessiz şiirler yazmadım mı? .
Ama olmadı be BUGÜNÜM.
Bu yürek ve bu gecelerime yoldaş olan yıldızlar,
YARINA MUHTAÇ KALDI.
Sevmeyi yeniden öğrenecek değildim belki.
Öyle ya ana kucağında başlar da gece çökünce hayata,
BİTER Mİ SEVMEK? .
Katlanır mı intiharlara özlem kokan nefesler? .
Her aşkta bir yarısı kalır mı ki insanın gerçekten? .
Senin kaç yarın var da şimdi yaşıyorsun? .
Sana ya da aşkına can veren şiirlerimde ateşin değil külün var be BUGÜNÜM.
Senden kalan yangınlarda yanan bu satırlar sana mı tapıyor? .
Sana tapsam ölürdüm be canım.
Sende sensizliğe dair bir yenilgim var sanırdım,yanılmışım.
YARINLARI KAZANMIŞIM SENSİZLİKLE...
Kayıt Tarihi : 22.8.2007 00:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)