Yarınlar unutturur bunları hep
Yarınlar mutsuz bile olsa
Bunları hep unutturur.
Karayazı’da; karayazımı okuduğum günler
Kendi özbenliğimi duyduğum yalnızlık
Yalanlarla dolu bir anlatım olur yarınlarda
Ya da olsa olsa, olağanüstü bir masal
Hem uzak değil öyle
Yarınların yakın bir geleceğinde
Aç-acına kapanıp kapanıp da
Lor-ekmek dilenmeye çıktığım saat
Soğuk Mayıs karlarında
Lambadan ısındığım
Sonra hiç anılmayasıya unutulacak
Tabakamda tütünün bittiği gün
Yine o günlerde
Ben kuruşun arkasın kurşun atarken
Ekmeksiz, erzaksız kalıp da
Öğünde çifti yirmibeş kuruştan
Haşlama yumurta yerken
Adını sanını bile bilmediğim
Odama bir kezcik olsun
Bir benzeri bile gelmedik biri
Tutup da evleniverirse benimle
Yazık olur doğrusu, açlığımın günlüğüne
Oysa kişi yarınlarında
Bu denli saygısız olmamalı anılarına
Örneğin: tutup gaz lambasını saklamalı
Lambanın bacasından sigarasını ateşlerken
Saçlarının ütülenişine anı.
Gecede binbir kadın kurduğu
Keçeleşen eski döşeğini saklamalı
Karanlık saç demetlerinin resmine
Sıcacık bir yuva olsun diye.
Sonra da tutup tabakasını saklamalı
Hoş içimli Muş tütünlerinden dolanan
Sigaraların sevincine
Yarınlar anıları unutturmamalı.
04.05.1966 Zorova
“Yalnızlık Gece ve Karlar” dan
Kayıt Tarihi : 16.5.2006 18:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!