Yarınlara Açılan Pencere

Nerden geldik, nerdeyiz biliyor musun
Yüzyılar öncesi mi seviştik seninle
İlk tanıştıgımızdan bu yana çaglar mi geçti
Nasıl şimdi bir yerlere gidiyoruz elele

Anımsıyorum gözlerini, Babilde belki
Belkisin dillere destan asma bahcelerinde
Belki de yitik bir Ege Uygarlıgının
O Akdeniz mavisi sonsuz gecelerinde

Sen! En yakın olan bana, kanım gibi
Beni her gün bir kez daha doguran kadınım
Gül behçem, ormanım, suyum, topragım, gögüm
Sen! Dünya kurulalı beri aradıgım

Yeni dogmuş bir çocuk kadar tenhayım seninle
Enginlerde kanat çırpan bir martı gibi hürüm
Durmadan bir agaç büyüyor sevgimizden
Ta sonsuzlara dek uzuyor ömrüm

Seninle çaglar yaşadık biz, dünde degil
Zamanın ölümsüzlükle birleştigi yerdeyiz
Su gibi avuçlarımızdan akıp gidiyor günler
Doruklarında kar eksilmeyen tepelerdeyiz

Seni andıkça bir ışık vuruyor yüzüme
Yosunların yeşilinden, dalgaların köpügünden
Denizler çekiliyor, daglar egiliyor ve yollar
Kısalıyor, yaşadıgımız aşkın büyüklügünden

Bu coşkun umutlar boşuna degil sevdigim
Boşuna degil solan yaprakların bir bir yeşermesi
Bak! Bütün aydınlıgıyla duruyor karşımızda
Bu günün yarınlara açılan penceresi.