Yarınlara Şiiri - Behçet Gülenay

bir çocuğun gözlerinden biriktirdim bu yaşları
tüm insanlar içindir kaygım…

aldılar işte gözlerimden gökyüzünü
öfke tütüyor bacalar
üzerimize salınan kirli maviye el sallayarak
suratına tüküreyim bu ödünç, defolu hayatın
çalıntı bir uykudan her gün
kâbuslarla uyanıyor çocuklar

yeni mevsimler başlatmalıyım
yağmurlar yağmalı ardı ardına
daha coşkun akmalı nehirler
her yer ıslanmalı iliğine kadar
ateş ki yakacak yer bulamamalı

güvercinler uçurmalıyım
tutuşmalı vuslat yangınları göğüs kafeslerinde
kanatlanmalı yeniden aşklar
ağıtlar yerine
gülümseyen şarkılar söylenmeli

peydahlanan düşmanlığa inat
bir rüzgâr esmeli
yenibaharlarda açan badem çiçekleri gibi
özlem(in) kadar yakın
bu kardeşlik döllenmeli

öyle bir kucaklamalıyım ki
kaybedilmiş sesine kavuşmalı insanlar

vazgeçmek yok
geceyi uyandıralım uykusundan
aç o pencereyi
gittikçe koyulaşan bu karanlık dağılmalı

Mart 2001

Behçet Gülenay