Yarınlar Kadar Uzaktasın Yüreğime

Dileklerim vardı çaput astığım gönlümün dallarında.
Sana uzanan yollarım vardı bitmez tükenmez...
Köprülerim vardı sana uzanan yollarda,
Senin gelmediğin benim hiç geçemediğim köprülerim…

Ayrılıklarım var ayaz vurmuş gönlümüm boş odalarında …
Geride bıraktığım bir hayat var,
İçi ayrılılarla dolu
Ve sana açılan her kapıda azrailim var, durmadan nöbet tutar.

Türkülerim var dilimin ucunda.
Adın gibi dilime dolanmış ve yüreğim gibi, yanık türküler….
Sen varsın yüreğimin tam ortasında,
Düşlerimin ülkesinde…
Asırlık sızım…

Deli sağnaklarla durmadan yol alıyorum sana.
Hep sen varsın izdüşümde.
Yüreğimde, hasretle harmanlanmış amansız bir yalnızlıkla
Sırlarımı gömüyorum her gün batımı hasret kokan bir hayalle…
Ve gönlümü kanatıyorum
Kırmızı bir gülün gölgesinde…

Acın içime işliyor ne vakit geçsem sokağından.
Her kaldırımda iz bırakıyorum kendimden
Her izin içinde sen…

Yüreğime gece çöküyor en koyu mavisinden
Düşlerim ayaza vuruyor mavi gecemde
Kaldırıma kırmızı bir gül düşüyor
Gölgesinde yüreğim üşüyor…

Gece, sabahın kapısını çalıyor
Düşler, sabahı görmeden külleniyor
Senden geriye,
İki satır
Bir tutam hüzün kalıyor…

Biliyorum
Hiç değmeyeceksin yüreğime
Bir gün bile
Çünkü sen,
Yarınlar kadar uzaktasın yüreğime…

Gülşen ÖNCEL BOSTANCI