Yarınlar Şiiri - Uğur Furuncu

Bilmiyorum nasıl dayanılır sensizliğe.
Gülüşünü seversin, bir daha gülemezsin..
İçinde ne varsa dile dökmek istersin,
Dökemezsin!
Saklayabileceğin kadar saklarsın...
En çok ona söylemek istediğini söyleyemezsin.
Unuttuğunu sanırsın,
Unutamazsın!
Sen bir bütün olursun onunla,
Kim ne derse desin.
Oysa insan içinde biriktirdiklerin altında kalır.
Gel diyemezsin!
Sev diyemezsin.
Ne yeniden sevmeyi, ne onu unutmayı
Hiç birini başaramazsın!
Rastgele dinlediğin şarkıda hatırlarsın,
Gördüğün çiçeklerde,
El ele tutuşan bir çifte
Bazen eski bir şiirde.
Havanın sıcaklığında veyahut kışın en soğuk gününde,
Unutamazsın!
Sorgularsın geçmişi,
Her bir anı yeniden yaşarsın.
Belki göz göze gelsen, bakışında ki huzuru eskisi gibi bulamazsın.
Kim ne derse desin, onsuz olamazsın
Kalbini söküp, almış götürmüşler gibi
Hiç kimsede onda bulduğunu bulamazsın.
Gözlerin en çok ona bakmak istese de,
En çok ona hasret kalır!
Her zerren onundur artık,
Onsuz yapamazsın
Yarınlar güzel oysa
Senle güzel,
Bizle güzel...
Benim olduğun zaman, senin olduğum zaman güzel.
Toprakta çiçek açtığı zaman güzel.
Denizde martı uçtuğu zaman,
Kış bile giydiği zaman beyaz gelinliğini..
On sekizinde tutulan eli, yetmişinde bile bırakmamak güzel.
Sanki ondan başkası yokmuş gibi başkasına kör olmak,
Kör olabilmek güzel...
Aşkına sahip çıkabilmek,
Onsuzken bile, onun kalmak güzel!
Belki artık bir başkası bile olsan onun için,
Sevilmeden sevmek bile güzel.
Gecenin köründe ağlamak,
Gün ağarırken onu düşünmek bile güzel.
Sevmiyor diye, onu içinde öldürme!
Mesafeler aşka engel değildir.
Biliyorum ki kendime bu sözler,
Unutmuş olanı, hiç unutmasam da...