Yarınımın Nedeni Şiiri - Betül Başar

Uçurumun kenarına geldin mi sen hiç sevdiğim?
Gelip de son anda arkana baktın mı?
Elini uzatmasını diledin mi hiçkimsenin...
Peki ya sana dokunmasını bekledin mi umutsuzca?
Gözlerinden yaşlar akarken
Ve
İçinde uçurumların en derini dururken,
Bütün melekler seninle yas tutarken,
Hiç hıçkırarak ağlamak istedin mi bir omuzda?
Ama olmadı mı olmuyor işte sevdiğim,
İstesen de, inlesen de, haykırsan da olmuyor...
Tünelin karanlığına gömüldü mü gönül bir kere
Işığı görmeye gücü yetmiyor.
Kelebeğin son kanat çırpışları gibi savunmasızca
Ve
Yeni doğmuş bir bebek kadar masumca
ulaşmak isterken temiz duyguların temeline,
Bazen görünmez bir el itiyor seni.
Yine aynı kokunç, soğuk, karanlık tünele...
Çıkamıyorum gülücüğüm o tünelden.
Uçurumun kenarından dönemiyorum istesem de geriye...
Bir el bekliyorum beni tutacak
Bir ışık istiyorum yolumu aydınlatacak
Ama çığlıklarımla kalıyorum sadece;
Kimsenin duymadığı çığlıklarımla üstelik...
Yalnızlığım ve korkularımla kalıyorum karanlıkta.
Yalnızlığın tortusunu göre göre hayatımın üstünde
Sensizliğe bir adım daha gidemem.
Gel bana gülücüğüm, sevdiğim, bildiğim
Gidemeyişimin sebebi, yarınımın nedeni...