Yarınım Şiiri - Mehmet Özkılınç

Yapayalnız kaldım tek başıma
Ne arayanım var, ne de soranım
Nerden düştüm ben bu hayata
Acılar hep yoldaş olur yarınıma

Ben ne bahtı kara bir divaneyim
Gecesi yok, gündüzü karanlık biçare
Suskun kalan yüreğim avare
Gözyaşım sel olmuş, taşırmış neçare

Hüznün nağmeleri boşalır dudağımda
Sanki yarınım yokmuş, bu dünyada
İki damla gözyaşı süzülür yanağımda
Alır götürür beni, diyardan diyara

Felek kırbacını bir kere vurdu ya!
Artık doğrulmaz belim, kırılır dizlerim
Yüzüm acıdan güler, bilinmez halim
Dayanılmaz bir yaşam alır bedenim

Haykırır yüreğim, adaletine dünyanın
Açılır ellerim, göğe doğru dualarım
Söylenir ardı sıra dizilmiş acılarım
Feryatlar koparır bağrı yanık yarınım

Bir umut ışığı görülmez terkedilmiş bahardan
Hüzün hep bana, karanlık çökmüş baharıma
Bırak, hiç kimse sormasın halimi
Teselli istemez kan ağlıyan yarına

Bu hayata tutunacak dalım da kalmadı
Hepsi birer birer kırıldı, yeşermediler bir daha
Çığlıklar içinde şimdi, yüreğim inler
Hiç bir haber gelmez, doğacak yarından

Acılar üst üste birikirse böyle
Gözyaşın sel olup, her gün taşarsa,
Bil ki bir tek sözün kalmış dünyaya
Ne olur BU NEFES BİR SON BULSUN! ...