Yarınım Sensiz Şiiri - Yasin Uysal

Gözlerinin içine baktığım ilk an haykırmak isterdim
Seni de ben bilip cesurca, hata yapmaktan korkmadan
Ne tuhaf görünürdüm ama değil mi?
Herkes bana bakarken ben bir tek sana baksam
Üzerimde garipsenecek bir telaş, bir panik;
Biraz da komik doğrusu…
Oysa içim içimi yer durur geceleri kurt misali
Ya anlatamazsam diye yeterince kendimi…
Ya korkutursam seni gönlümün derin sularında…
Ya boğulursan sıkılıp kaçmak isterken dalgalarımdan…
Aciz rüyalarımda gördüğüm mutlu yuvamız,
Gerçeğin tokadıyla uyanınca kaybolursa…
Başta güzel bir his dolaşırken damarlarımda,
Zaman narkoz gibi yavaşça silerse tüm izlerini…
Peki ya ölüm uykuya en yakın olduğumuz vakitse,
Kim çeker bu hayatta kalmanın çilesini?
Bilemiyorum sevgilim, kafam karışık
Dünümle bugünüm barışık
Yarınım sıradan,
Yarınım sessiz,
Bense yarımım sensiz!
Sol yanımda boşa atan bir kalp,
Sağımsa karanlık senin ışığından mahrumken
Soğuk, tekinsiz bir çıkmaz sokak gibi boş...
Açıp da kollarını, doldurmazsan şimdi,
Gülüşün harlamazsa içimde yanan kor ateşi,
Bir can suyu gibi aydınlatmazsan köklerimi;
Yarınım sensiz,
Yarınım bensiz,
Bense yarında bir kimsesiz!