Yarınım Şiiri - Murat Kılıç 2

Hangi beklentinin yanında kaldı gündüz.
Yola baktığını söyle, ne korkuyorsun.
İçini saran matemle nereye kadar
Yaşayacaksın; söyle neden susuyorsun?

Dışarıda kar altında çocuklar oynuyor.
Lakin sen onlara nispetle ağlıyorsun.
Hani olabilmek kadar doğaldı hayat?
Bakıyorum ki unutmuş görünüyorsun.

Cevap vermek zor gelir ama unutma ki;
Dünya harman yeri, sen seni biçiyorsun.
Ne meçhul gemisin ne de ümitsiz sandal,
Bahtına sırt dönmüş nereye kaçıyorsun?

Dönüp arkana baksana neler oluyor.
Belki en doğruda bile yanılıyorsun.
Almış da başını kendi halin dışında,
Bilmediğin hangi çıkmaza yürüyorsun?

Anla be yarınım, güveneceğim teksin.
Uykusuzluğu benden iyi biliyorsun.
Seni kollarıma almaya geliyorum,
Beni beklemeden nereye gidiyorsun?

Bak halime yarınım, yarım kalmasın söz.
Gözlerim kan çanağı, bunu biliyorsun.
Başkası gibi değil; ümitle, sabırla,
Doğacak günü özlemlerle bekliyorsun.