Yarını yarına bırakalım.

Dur hemen kabullenme
Olasılıkların birçoğu daha olmadı
Sadece ilki bu canımın içi
Bak işte büyüyorlar…
Doğduklarında büyümelerini istemedik mi.?
Onlar emekledikçe,yürüdükçe,koştukça sevinmedik mi.?
İlkokula gittikleri günü anımsa
Dönüşlerini beklemeyip
Okul kapısında beklemedin mi.?
Evimizin duvarını okul tahtası yaptıklarında
Gülüp geçmedik mi.?
Oldu değilmi dört yıl ilk palazımız yuvadan uçalı
Torunumuz bile oldu…
Doğduğunda mini mini bir şeydi
Şimdi yürüyor,koşuyor
Onun mimiklerine öylesine kaptırdık ki kendimizi
O büyüdükçe yaşlandığımızın farkına bile varamadık…
Üç ay nede çabuk ğeçti..
Otobüsün camından el sallıyordu gülümseyerek
Gittiğini,oyunun bittiğini anlayınca
Nasılda bastı çığlığı
Memet dedeeeeeeeeeeee…
İki saat oldu siz yola çıkalı
Selin uyumuştur annesinin kucağında
Sense başını dayamışsındır koltuğa
Biliyorum beni düşünüyorsundur
Benim seni düşündüğüm gibi….
Oldu değilmi yirmi yıl hiç ayrılmayalı
Üç gün sonra gelecek olsanda bir garip oldum.
Garaj dönüşü bir büyük rakı aldım
Az sonra içmeye başlarım
Hadi sen uyu biraz
Bu gece sabahçıyım nasılsa
Ben senin yerine yaparım yolculuğu…
İner inmez ararsın
Üzülmeyeyim diye gülersinde.
Yıllar var ki dillendiremedik yüreğimizdeki sevgimizi
Ne özlediğini söylersin
Nede sevdiğini…
Dur hemen kabullenme
Daha yaşımız neki altı üstü elli
Daha diğer palazlarımız uçacak yuvadan
Bir başımıza kala kalacağız
Romatizmamız azacak, kan şekerimiz düşecek
Tansiyon, kollestirol derdi başlayacak
Ne olasılıklar var bizi bekleyen
Günü kurtarmaya bakalım anlayacağın
Yarına, olasılıklara daha çok var
Gel uzan yanıma
Yarını yarına bırakalım...