Yarını Sulayan Pınarlarımız

Çocuklar
Çocuklarımız
Kökümüz gövdemiz çiçeğimiz
Kolumuz kanatlarımız
Çocuklarımız
Odumuz ocağımız
İlle de nisanlarımız

Çocuklar
Çocuklarımız
Sevgimiz sevincimiz
Coşkumuz coşkunluğumuz
Çocuklar
Kurtuluş şarkılarımız

Birer dünya versek her birinize
Birer barış ninnisi
Öpücük tadı gibi yanağınıza
Yüklü kiraz ağacı gibi
Birer dünya versek her birinize
Yalnızca şafağı bilseniz kırmızı diye
Kiraz ve domates rengini
Anne öpüşlerini bir de
Sadece kalem rengi olsa kara
Çikolata ve karamela
Ve şeker olsa yalnızca kahvenin rengi
Acı ağıt ve ağlama olmasa
Hiç olmasa
Alır mısınız bizi de oyununuza

Çocuklar
Çocuklarımız
Bizi bütün baharlara
Yirmi üç nisanlara taşıyanlarımız

Aldırmayın siz savaşlara
Ne bombanın gerçeği gerçek
Ne füzenin
Ne kurşunun
Ne de Hiroşima’nın
Ey çocuk
Gözlerindir en gerçeği dünyanın
Yumulan ellerin
Mamaya ve şekere açılan ağzın
Ve oyun olsun diye
Ve kardeşçesine
Yılanın bile kuyruğundan tutmaların
Aldırma çocuk sen bize
Gerçeğin en gerçeği sensin
Ve senin iki ters bir düz salınmaların

Çocuklar
Çocuklarımız
Kurşundan kavi
Füzeden hızlı
Umudumuzun uçlarında açan goncalarımız

Dinleyin
Zamanın zilleri çalıyor
çağın doruklarından
Alın yanınıza anne sütünü
Kardeş dizini
Baba göğsünü
Koşun öpücük cümbüşüne
Uzatın biriktirdiğiniz ağlamanızı
Alınlarınızdan öpecek eşitlik çağı
Kardeşlik çağı
Özgürlük çağı
Ve geçecek ağrılarınız

Çocuklar
Çocuklarımız
Bugünün ufkundan doğan
Ve yarını sulayan pınarlarımız

Ali Tekmil / 31.03.2003 - Urla.