Yarını bilmem Şiiri - Zeynep Beşen

sen gidince
çocuklar olduğu yere uyuyor
kuşlar gidiyor
yapraklar susuyor
sen gidince
bilmiyorsun sen
içim susuyor ellerim dökülüyor
birden yüzüm eskiyor
seni arıyorum hiç durmadan,
sana seslenemediğim her saatin çilesini gel de gözlerimden gör!
sen gidince bilmiyorsun
zaman kendini yüreğimde hırpalıyor
olmuyor,katlanamıyorum
içimde ki usul deliliğim
ALLAH'ın huzurunda çıldırıyor.
dün seni yorgunluğundan sarmak istedim
yarını bilmem
yarına henüz gelemem
yarına orta ihtimal çıkmam
bu gün senin hüznüne sarılmak istedim
dudağının yanına uyumak
ellerinin içinde çıldırmak istedim
kaşlarında ellerimi gezdirmek
kaşlarını sevmek istedim
yüzünün kıvrımlarını avuçlarımda hissetmek
için ellerimi yokluğuna sardım bu gün.
bu gün seni
üç vakit,beş ezan,beş selam
arasında ALLAH'tan diledim durdum bu gün.
bu gün, gün başında
ortasında
sonunda ve gecesinden
kalbimde attığın halde özledim seni.
bu gün düşündüm durdum seni
sevindim durdum buna,
beni böyle sen rengine boyayana
teşekkür ettim durdum bu gün.
sevindim durdum
üzüldüm durdum
bu gün, seni özledim durdum.
sevdim durdum
düşündüm durdum bu gün.
ateşle har arasında kalbimi koşturdum bu gün.
inandığım şeylere sardım seni
aşka sevdaya hürmete dürdüm seni bu gün.
ne olacak demedim
ne olacak diyemiyorum
kalbimizin ısıtıldığı yerde
adını anıyorum
gülümsüyorum
amin diyorum
gülümsüyorum.