Dağılsa kara bulutlar,uzaklaşsa yanıbaşımda duran keder
bitse artık kaygılar ve gelse o beklenen huzur,
gelse hasret.
Takılıp kaldığım yaşantı nerde şimdi
şimdi yanlızca geceyi aydınlatan yalnızlık...
üzerime çöken karanlık geçer elbet
geçer,geçer de kalanlar yine son durakta yolcu
korkunçluk var etrafta,nöbette...
umut her zamanki gibi,
son durakta beklemekte...
ışıklar söndüğü vakit,aklından geçenler aydınlığa kavuşur
yarınların hayali,geçmşinin içinde bir kenarda oturur
ayağa kalktığı vakit beklenmeyenler olur
ve bazen atılan bir adım dünyayı durdurur...
herşeyin sonu başlangıcından belli olur
herşeyin başı sonunda belli olur
sonu olduğunu bilerek başlamak aptallık olur
asıl olan olur, sonu baştan belli olur
sonu olan başın, doğrusu budur
beklerken geleceği
unuttuk asıl meseleyi
o,bu,şu diye dert yanarken aslında
yitirdik gençlik ateşimizi
ayrılık sandık hasreti,
yalnız sandık güneşi,
ama sonradan anladık ki;
sarardı ışıkları herkesi...
Kayıt Tarihi : 28.3.2015 11:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!