Yarından Sonra... Şiiri - Esra Mikail Er ...

Yürümekle başlar zorlu yollar,ve;
Attığın ilk adımda saklanır acılar
Umut; ufuk kelimesini siper alır
Avuçlarında;
'Ulaşılmazlık' perdesinin etekleri dalgalanır
Masmavi gök sanarsın yanındadır
Papatyalar senin için sararıp solarken
Göğüs kafesinden,ıraklara doğru
Bir üveyik uzaklaşır...

***

Yüreğine yapışan bir çıban misali
Sonsuz düşüncelerindir,beden dehlizinde kalan
Gecelerde,yorgan altlarında
Görülen kabuslar yetmezmiş gibi
Güneştir,çarpıntıların ateşini yakan
Aranmaz karanlığın mum ve kibriti
Sadece; 'GÜN YENİDEN BAŞLAR'

***

'Nefes aldın mı kardeş
Ayakların senin mi?
Sırtına yük vurulan
Cesur yürek senin mi? '

***

Bir otobüs durağı,bir eski yolcu
Diğer dünyalıkların yüzleri görünmüyor
Bir uzun bekleyiş,yabancı bir sızı
Halini gören,derdini bilmiyor
Sadece;
Gerçek bir gözden düşen gözyaşı
Avucuna sıkıştırdığı bir vuslatı
Yolcunun yüreğine saplayıp bırakıyor

***

'Ve çevrede dolaşan avare insan
Bilmez gurbet nedir,yaşayana ne denir?
Sadece 'bunamış bir ahmak'
diyesi gelir
Ancak Leyla için buna kulak tıkamak
Mecnun'un işine gelir'

***

Hep böyle değil midir; yaşamak
İki büklüm olan bacak
Farkında değil midir,hayat nedir?
'Ardına bıraktığın yola basarak
-gelecekten bir gün çalmak-'
Belki böyle denir
Yeterli değil aslında söylenen
Ancak,yolcuya yetebilir

***

...
Sonuç-nasıl biter bilinmez-
Ancak karanlık sokakların kuytu köşeleri
belki bir çöp sepeti 'DEĞİLDİR! '
Vuslat; bağıra bağıra bir kentin ortasında
Ben ölüyorum! demektir.