Yarına uyanalım Şiiri - Mehmet Çoban

İnsan olmanın gereği acıyı içinde hissetmek
Hissedilen acılardan insanca eylem üretebilmek

Doğa, insana acıların en büyüğünü hatırlatıyor
Daha dün, Japonya tsunamilerle anılıyor
Bugün ülkemizde deprem felaket dağıtıyor
Yarın nerede, ne olacak hiç bilinmiyor

İnsanın insana lazım olduğunu hatırlan doğal felaketler
Her felaketin ardından yapılan konuşmalar, temenniler

Nereye kadar, nasıl gidiyor?
İnsan insanca ne kadar düşünebiliyor?

Çıkar vurgunu yemiş akıllar
Normal zamanlarda birbirini vuruyorlar
Her türlü bencillik öne çıkıyor
İnsan insanlığını çıkarına kurban ediyor

Hâlbuki her doğal felaket insana kedini hatırlatıyor
Felaketler karşısında insan insanlara lazım diyor

Felaket ortasında bir çağrı, insan sesine
Bende insanım, çaresizim gel kurtar diyor

Kurtaran insan
Kurtarılan insan

Irkına, ideolojisine, dinine yenilmiş
Tüm insanlık değerlerini çıkarlarda kaybetmiş

Felaketler yokken birbirine felaket dağıtıyor
Ocakları söndürüyor, kan akıtıyor, insana ölüm saçıyor

Akıl tutuluyor
Kalp tutuluyor

Birçok soru akla geliyor
Düşünceler altüst oluyor

İnsanlar çaresizken mi insan?
Yoksa felaketler mi büyük imtihan?

Yarına her zaman insan olarak uyanmalıyız
Felaketlere karşı dimdik ayakta durmalıyız
İnsan olarak insanlık üzerine felaket dağıtmamalıyız

25.10.2011 - İzmir