Yarına Saklasın İstanbul Beni

Zeytin ağaçlarının gölgesine sor derdimi,
Yorganı çekince kafama ne çektiğimi.
İçime atmaktan yoruldum artık.
Topladım şimdi tüm cesaretimi.

Sensizliğin adını sonsuzluk koydum.
Bu gece ben şeytana uydum.
Bu dünyaya sövdüm de saydım.
Bundan sonra beni meydanlarda bul.

Kavgamın adı sen oldun işte,
Martı çığlıklarında ara bul beni.
Bu kavga bana ölüm getirmez
Yarına saklasın İstanbul beni.

Uzayan yollara bakarken gülüm
Ayak sesin çınlar kulaklarımda.
Bu kargaşa yerine olsaydı ölüm.
İnan bir yer bulurdu kucaklarımda.

Mayıs 2007/Kınık