Yarına Ne Kaldı Şiiri - Ersoy Oktay

Neden mi yılların yılgınlığı üzerimde
Senin için senin
Ve içimden koparttığın ümitlerim,
Yarın olsun istemiyorum artık,
Doğmasın güneş üzerime.
Ağlamasın anam
Ağlama sen

Ben artık rakamlardan yoksunum,
Sıfırlarda dolaşıyorum
Basamak yok ayak diplerimde, umudumda!
Yaşıyorum yinede.
Ölümün serseri arkadaşlığını,
Katık edip yavan hayatıma.
Sen; onurumu bırak!
Ver temizliğimi
Başka şey istemiyorum senden
Artık senide
Yok, yalan bütün bunlar.
Zaman kırılganlığının domino taşıyım ben,
Oynandığı zaman devrilen
Oyna benimle.

Fikir artık zehir bana, umut kan şerbeti
Yağ tabakası Umut kalbimde
Sıkıyor nefesimi her alıp verdiğimde
Yaşamıyorum artık biliyor musun?
Artık ben değilim yattığın
Dokunduğun hissettiğin ben değilim
Bak bir kere gözlerime de
Al Gençliğimi, hayatının olsun
Kat kendi gençliğine

Ben gülmüyorum artık biliyor musun?
Et kasılmaları benimkisi
Acıyan etlerim senin gülüşlerine
Armağan olsun, sen yorulma diye

Ben ağlamıyorum artık
Denizler zaten fazla yeryüzünde
Kuru pınarların artması önemsiz
Akmayan çeşmeler her yerde

Ben üzülmüyorum üzülemiyorum
Çekilen hislerin şiddeti
Öncesini unutturuyor,
Her çile bir öncekini bastırıyor
Kışın buzdolabını, yazın sobayı unutturması gibi

Acıyor hislerim,
Yüreğim yanıyor, yaralanıyorum.
Galiba kahrı tanıyorum!
Kimseye acıyamıyorum,
Herkes nefret kümesi gözümde
Masumiyet yok artık.
Batan batana leşe
Eski güzelliklerimi arıyorum
Yeni sevdiklerimde.
Ayaklarım prangada
Tutsaklık yaşadığım.

Gönlüm düşeli bu sevdaya,
Altı delik kovaya sevgi yığına yaptım.
Yapamayacağımı yapmaya çalışmaktı,
Akıl almaz ahmaklığım.

Ben ki severdim kendimi, övünürdüm
Gurur duyardım
Şimdi bir atın terkisinden düşmüş
Yoldaki fazlalığım