Yarına Kadar Yaşamak Şiiri - Mustafa Kubur

-Gözlerini ceset torbası gibi araladı
Tespihinin püskülüyle oynayan
Kabartmalı yüzüğüyle indirdi
İndirdi -yüzüm diye demiyorum
Yüzüm ki sakalından sürüklenmiş mülteci
Belki sağalırdım daha yaşım geç
Gözlerini logar kapağı gibi kapadı-

1.

Yanaşık düzenden tab tuşuyla hizalanılan hayata erdik
Hep bir hasta için alınan yemiş gibi hayata
Meşrubatın içimi okuyan buyruğuyla hallenirken
Doldu içime vakitsiz rüyalananın hıncı
Sabah sidiğinden halliceliğimle bu demde

Zihnin hemstırıydı adını larustan bellediğim adamlar
Adımı dost marifetiyle unuttuğumdan beri
Görgülü bir sıkılganlığım vardı
Artı yetmiş birleşimlerini sonlandıran kalkış desteği
Onca hayat sünnetlenecek bir kaseden ibaret
Sırtlanılan bir çeki kömürün haklı övüncünden
Bir ömür çıkarılacak malzemeden

Ayrıntı düşkünlüğüyle ünlüydü ama
Seçemezdi nedense ayrıntıda gizli olanı
Yalnızdı
Etrafında yoktu kendisine
Sırf kendisi olduğu için değer veren
Çünkü kendiliğin de diğer hasletler gibi patozlandığı
Bir devrin adamıydı etrafındakiler de
Çok görmeyelim
Az da

Yedeği bulunmayan yedek parça şefi
Destekleyici ipuçlarına geçit vermeyen
İpin ucunu kaçırmış bir bellek
Nedense ilişkiler ağında iyi çocuk tırtılı
Saf çıkarcı böğüye der bile bile lades
Motto belli deli verdi akıllı yedi
Artık kabuğa çekilme vaktidir
Faturası son numarayı üç numaraya vurmak olan
Bir eski toprakça koparılır toprakla bağ

Uzaktan bile sevilmemenin bir gömlek üstüymüş
Uzaktan sev nakaratı
Aldığını verdin
Tersi yok şükür
Yedeği olmayan yedek subayım

2.
YYarım asırlık bir çınarın yaprağıydı kaynayan
İkmalen gönderilen eklem romatizmasına umarca
Fonda kelamullahlığı yetmezmiş gibi
Zırha bürünen dualar eşliğinde

Halk adamıydı çünkü isim olmadan tamlanmıştı
Elim bir kazaya kurban gitti benim elim değil

Karayollarından üstlerine itaatsizlikten kovulan
Aşeren maiyetindeki abiler geçer
Geçer kanın sere ağdığı moratoryo krallıkları
Yengemin kolundaki ödem
Ve abimin ödeme güçlüğü
Asıl kalın puntolarla yazılması elzem olan
Araya punto atılmadan

Abimin sinir krizleri ilk gençlik halecanları
Benim farkındalıksız korkulu çıraklık dönemlerim
O vakitler kalfanın halifeden bozmalığını bellemediğim
Her bir şeyi hilafsız söylediğim
Bunu selefime borçlu olduğum vakitler

Patoza atılmış ama imha edilmemiş nesilsiniz
Kalanınızı da yakmadılar
Ama bizi fena yaktınız
Hakkınız ödenmez
Bu bir emirdir