Hiç bir yolcu dönmemek için çıkmıyor yola.
Her döndüğünde aynı kapıya uzanacak eli.
Hiç bir gelin çıkarmak için takmıyor duğağını.
Hep saçlarında takılı kalacak o çiçekler.
O gelin telleri atılan konfetiler.
Çocukken kumdan kaleleri dalgalar yıksın,
Diye yapmazdık.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Begenerek okodum tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta