Yârin sessizliğini düşünürken!

Yüreğimi
Kuşatan bir hüzün sardı
Yüreğimi katmer karası mertliğiyle

Her
Nereye gitsem gölgemdi
Kendime yeter artık demem yetmiyordu

Kokladığım
Karanfilim, narçiçeğimdi
Uykumdu, rüyamdı yıllara sâri hasretimdi

Razıydım
Susuzluğa, gıdasızlığa
Onsuz geçireceğim her bir anın vahametine

Akan
Zamana, kaybolan o yâre
Hala yanarım ben çaresiz bigane halime

Aradım
Yıllarca, özlemiyle yaşadım
Sahilde, gecede, hazanın seyrinde onunlaydım

Yârsiz
Kaldım yoruldum soludum
Kendi halimden o zaman haşyetle çok korktum

Ne kadar
Beyhude olduğumu anladım
Yoksa sessizce çaresizliğe gark eder miydi beni

Kim bilir
Nerelerde, hangi gönülde
İşte şimdi yine hüzün benim sinemin derinliğinde

Sevmek
Bahşedeni bilerek nasibi beklemek
Nedamet hisleriyle nefeslenemeden tefekkür etmek

Vereni
Hakkıyla bilmek, düşünmek
İdrakin itminanlığında cihanı temaşa ederek gitmek

Toprakla
Muvazene zindeliğine ermek
Kalbin sahibine köle olmayı canı gönülden başarmak