Yarın, Robert Desnos, Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Yüz bin yıl yaşamış olsam, hâlâ gücüm olurdu
Seni beklemeye, ey yarın, ümitle hissedilen.
Üst üste incinmeyle acı çeken yaşlı zaman
Şöyle sızlanabilir: Sabah yenidir ve yenidir akşam.

Ama pek çok aydan beri uykusuz yaşıyoruz,
Gece beraberiz, ışığa, ateşe göz kulak oluyoruz,
Alçak sesle konuşuyoruz ve kulak veriyoruz çabuk sönmüş ve
Oyundaymış gibi yitirilmiş pek çok gürültüye.

Oysa, yine şahitiz gecenin derinliklerinden,
Gündüzün sunduğu her şeye, göz kamaştıran parlaklığına,
Eğer uyumuyorsak, şu an bize yaşadığımızı kanıtlayacak olan
Şafağı seyrettiğimiz için sonuçta.

Robert Desnos
Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Şiirin aslı:
Demain,
Agé de cent mille ans, j’aurais encor la force
De t’attendre, ô demain pressenti par l’espoir.
Le temps, vieillard souffrant de multiples entorses,
Peut gémir: Le matin est neuf, neuf est le soir.

Mais depuis trop de mois nous vivons à la veille,
Nous veillons, nous gardons la lumière et le feu,
Nous parlons à voix basse et nous tendons l’oreille
À maint bruit vite éteint et perdu comme au jeu.

Or, du fond de la nuit, nous témoignons encore
De la splendeur du jour et de tous ses présents.
Si nous ne dormons pas c’est pour guetter l’aurore
Qui prouvera qu’enfin nous vivons au présent.

Robert Desnos